Eerste en laatste bericht vanuit Westelijke Sahara

Hehe,

Eindelijk weer een berichtje zullen de meeste denken. Zoals ik al in het vorige bericht schreef zou het tot Dakhla stil blijven. En zo is het. Er is weer veel gebeurd de afgelopen 5 dagen in de Westelijke Sahara. Elke dag komen we zogenaamde politiechekpoints tegen waar we soms moeten stoppen en gegevens van ons moeten doorgegeven. Zo ook vandaag. Onze camping ligt 5 km buiten Dakhla. Wilbert had ons al gewaarschuwd dat we ons paspoort moesten meenemen. En jawel, na 1 km werd me halt toe geroepen. Ik m'n paspoort laten zien. Wat bleek, de truck was mij voor en heeft een blaadje afgegeven met mijn gegevens. Alles in orde, dacht ik. Echter, ipv het voor hun belangrijkere documentnummer bleek het persoonlijk nummer op het blaadje te zijn genoteerd. Wat een gedoe jonge. Die mensen behandelen ons als terroristen bij wijze van. In mijn ogen is het bezigheidstherapie: er is niet veel anders te doen in dit gebied. Na een dik kwartier onderhandelen mocht ik eindelijk door. Daarna een uur naar een bank gezocht. Eindelijk een bank gevonden bleken alle pinautomaten gesloten. En nu zit ik in een internetcafe waar ik een kwartier moet wachten voor ik een pagina te zien krijgt. Al met al geen positieve indruk wat betreft Dakhla. Morgen dus rustdag en daarna nog maar 2 etappes tot Mauretanie. Jullie horen morgen meer van me. Onder andere over het bezoek van een schorpioen aan mijn tent eergister morgen. Ja, dat was even schrikken, zo vlak nadat ik goed en wel het woestijnzand uit mijn ogen had gewreven.

Het is nu kwart over 5 en over drie kwartier staat het avondeten op tafel.

Morgen dus meer. Blijf kijken, tot morgen!

Groeten Bob