Fyen Rundt

Zaterdagochtend iets na negenen vertrokken zeven Rooding-renners (Bob, Daan, Nick, Raymond, Rik, Tom, Yannick) en begeleiding naar Denemarken voor de langste eendagswedstrijd van het land: Fyen Rundt, een wedstrijd van 210 km op een mooi heuvelachtig parcours over het eiland Fyn. Na een bijna 9 uur durende autorit kwamen we aan bij de cycle-baan in Odense. Een bijbehorend gebouwtje deed dienst als kantine, maar ook als…..slaapplaats. Het was schoon, maar ook erg sober. Een hok van pakweg 4 bij 4 meter met 2 stapelbedden en een kast en that’s it. Zeg maar een doorsnee cel in een Nederlandse gevangenis. Na een overigens uitstekend diner ging Paul op zoek naar een hotel. Helaas, alles was vol, maar de volgende dag zouden we in een fatsoenlijk hotel overnachten. Na het eten nog even losgetrapt en het vrouwelijk schoon beoordeeld. Yannick kwam op het sublieme idee om midden op een T-splitsing de weg te vragen aan 4 bloedmooie Deense meisjes in een spuuglelijke auto. Ze zijn er dus, maar het was zoeken naar een speld in een hooiberg in het verlaten Odense.

De koers. Meteen na het startschot was het alle hens aan dek in het peloton. Er werd continu aangevallen en we hadden vrijwel altijd een mannetje mee in de kopgroep. Toen na een klein uur koers 21 renners de benen namen, waaronder Rik, Bob en drie mannen van Piels, dacht ik dat de slag gevallen was. Maar er werd niet samengewerkt en blijkbaar hadden de overige topteams, waarvan sommige met maar liefst 12 man aan de start stonden, geen of niet de juiste renners mee en dus werden we snel weer teruggepakt. Ook Tom sprong nog een paar keer goed mee, maar halfweg koers koos hij voor zijn gezondheid en verliet noodgedwongen het strijdtoneel. Een verkoudheid speelde hem te veel parten om op verantwoorde wijze verder te koersen. Ook Yannick moest er even later de brui aangeven na een hevige krampaanval. Door de overtalsituatie van onder andere de sterke Deense ploeg Designa Køkken–Blue Water en de opgave van Yannick en Tom werd het, naarmate de koers vorderde, ook voor ons steeds moeilijker om elke keer iemand mee te hebben. Met nog 50 km te gaan reed een nieuwe kopgroep van elf man weg met daarbij geen Rooding-mannen. De sterkste ploegen hadden wel één of twee pionnen mee en helaas voor ons was dit de beslissende slag. In de plaatselijke rondes wist nog een groepje weg te rijden en ook hier zat niemand van ons bij. Dit had niet mogen gebeuren en mogen we onszelf aanrekenen. Met vijf man finishten we in het uitgedunde peloton. Kortom, op de beslissende momenten zaten we niet goed van voren en dat heeft ons uiteindelijk een top-20 klassering gekost. Raymond behaalde nog een mooie 23e plaats in de peletonsprint. Zelf werd ik 45ste. De Deen Jens-Erik Madsen van Designa Køkken–Blue Water won in een sprint-a-deux van Rasmus Guldhammer van HTC-Columbia.

Na inspanning was het tijd voor ontspanning. Het hotel was uitstekend, ware het niet dat de invasie van een vijftigtal Italiaanse oudjes ons het gevoel gaf in een bejaardentehuis te zitten. Maar een klein opaatje, type Fred Flinstone met grote neus, vertoonde homotrekjes, wekte op de lachspieren en bezorgde ons zo een hilarisch avondje.
Kortom, een geslaagde trip, al had er op het sportieve vlak zeker meer ingezeten. Een speciaal woord van dank gaat uit naar de begeleiding, Jo, Leon en Paul, zonder wie deze trip niet mogelijk was geweest.