Laatste strohalm gegrepen: geplaatst voor NK!!

De Parel van de Veluwe 2010. Een wedstrijd die ik niet snel zal vergeten. Het was de allerlaatste strohalm om me te plaatsen voor het NK. Doel: top-30 klassering. Na het bekijken van het deelnemersveld zakte de moed me eerlijk gezegd in de schoenen. Thijs Al en veel andere ervaren rotten verschenen aan de start. Het zou zeer moeilijk worden, maar toch hard ik me voorgenomen om rustig te blijven en me niet gek te laten maken. Dat is vandaag mijn redding geweest, hoewel je de kamikaze-actie in de laatste 500m niet echt ‘rustig’ kunt noemen, maar eerder gekkenwerk.

De wedstrijd. Al vrij vroeg in de wedstrijd ontstond een kopgroep van zo’n pakweg 10 a 15 renners met onze Japanner Takayuki Abe in de gelederen. Niks aan de hand, maar een sprinter was ik niet, dus om nou te zeggen dat ik het een comfortabele situatie vond, nou nee. Het was een matte koers, er gebeurde weinig en de voorsprong van de kopgroep bedroeg nooit meer dan 2 minuten. Maar toen we ruim 3 minuten voor een spoorwegovergang moesten wachten op een goederentrein van wel ‘n km lang, dacht ik dat we de kopgroep niet meer zouden terugpakken. Maar na dit oponthoud brak de koers open. Op een smalle weg trapten de mannen van Piels stevig het gaspedaal in en het peloton brak prompt in 4 groepen. Ik zat, samen met 3 ploeggenoten pas in de 3de groep, volkomen verrast door het moment. Het zag er ineens een stuk minder rooskleurig uit en het was einde verhaal, dacht ik. Er waren immers zo’n ruim 50 renners voor me en met alle sterke mannen daarbij leek het me een kansloze missie om terug te komen. Meteen zetten we ons met de ploeg, ik, Raymond, Yannick en Roy, op kop en met hulp van nog een paar eenlingen slokten we de 2de groep op. Bij ingaan van de plaatselijke rondes hadden we de eerste groep in het vizier, maar het gat werd maar niet kleiner. Samen met ploeggenoot Roy de Waal ben ik naar de eerste groep toegesprongen, omdat we maar bleven hangen op zo’n 100m. Uiteindelijk sloot, 2 km verder, de tweede groep ook aan en met zo’n dikke 60 man gingen we de massasprint in. Als de doods was ik dat ik ingesloten zou worden en op 1 km voor de meet leek dat doemscenario werkelijkheid te worden. Gelukkig demarreerde Thijs Al en werd het weer op een lint getrokken, zodat ik weer wat plaatsen kon opschuiven. Maar op 500m zat ik nog rond 40ste positie. Met 2 superlinke bochten in de laatste 500m was het een levensgevaarlijke aankomst. Onze Japanner Abe was al tegen een paaltje aangeknald en had een knie zo dik als een tennisbal. Ik wist dat ik de eerste bocht al bij de eerste 30 moest zitten want inhalen daarna was praktisch onmogelijk. Binnen een fractie van een seconde besloot ik als een komeet naar de binnenbocht te duiken om zo de rest af te snijden. Het was superlink, maar voor mij was het de dood of gladiolen, alles of niets. De renner voor mij knalde tegen een paaltje en slingerde als een dronkenlap over weg. Nog maar net kon ik hem ontwijken en de scheldkanonnades van de renners die ik de pas had afgesneden waren tot in de wijde omtrek te horen. Op het laatste rechte stuk wist ik al dat het goed zat, maar eerst nog even wachten op de officiele uitslag want je zou maar gediskwalificeerd worden. Gelukkig was dat niet het geval en dus ben ik er zaterdag 26 juni in Beek gewoon bij!

Uitslag:
21ste van de 180.
173,5 km in 4.00.05 (44 km/u gemiddeld)