Shark diving was great!!

Hey,

Het Shark Diving vandaag was het uniekste wat ik ooit gedaan hebt.
Nog unieker dan de Tafelberg beklimmen via de zwaarste route;-).

Om 10 over 5 in de vroege ochtend werd ik opgehaald in het hotel. Na een 2 uur lange autorit kwamen we aan in Gansbaai, the Shark Capital of the world. Met nog zo'n 20 man, voornamelijk Aussies, vertrokken we met boot en kooi richting Dyer-island.
De twintig-minuten durende boottocht naar dit eilandje had door de hoge golven meer weg van een kermisattractie dan een ontspannen boottochtje.
Op dit eilandje krioelt het van de zeerobben, hetgeen een heerlijk maaltje is voor de haaien.
Rond dit eilandje werd het anker uitgegooid en vervolgens werd het lokaas (dode viskoppen) overboord gesmeten. De organisator vertelde me dat de grootste haai die hij hier had gezien, 6,5 meter lang was!!.
Logisch dat hij de haai die wij rond onze boot zagen cirkelen 'een kleintje' noemde. Maar deze knaap van pakweg 3 meter vond ik allesbehalve klein. Terwijl de eerste mensen al aan het duiken waren greep de haai bij de derde keer het lokaas beet. Wat volgde was een worsteling van jewelste, waarbij de haai veelvuldig zijn kop boven water stak. Gelukkig wist ik 1 keer net op tijd m'n knopje van het fototoestel in te drukken. Deze foto is zeer uniek: naast de kooi worstelt hij met het zijn bek vastgepakte lokaas.
Morgen zal ik de foto op hyves zetten. Ook het onderwater duiken was allemachtig mooi. Gelukkig probeerde de haai niet onze kooi aan te vallen en dus bleven Jaws-taferelen me bespaard.
Wat ik prachtig vond was dat de haai keer op keer het lokaas probeerde te pakken, terwijl de 'visser' hem steeds te snel af was. Die ene keer daargelaten dan. Slechts 1 keer sloeg heel even de angst erin, toen de haai licht geirriteerd begon te raken, vanwege de zoveelste mislukte grijppoging. Vanuit de diepte stormde hij recht op onze kooi af en leek uit te zijn op een aanval. Maar op het laatste moment bedacht hij zich en zwom rakelings langs onze kooi de diepte in.
Na de tweede keer te hebben gedoken begon ik kotsmisselijk te worden van het voortdurende op en neer gehobbel.
Met moeite wist ik de haaien een zuur avondmaaltje te onthouden;-).

Als klap op de vuurpijl kregen we tijdens de terugreis nog een walvis te zien vanaf de kust.

Wat een prachtige beesten, in een hun eigen leefomgeving!!

Groet Bob