Doodmoe na twee zware etappes

Hey,

Ik zit nu doodmoe achter de pc in een internecafe in Cazorla. Gisteren dus de een na langste etappe (174 km) en vandaag 138 km. Gisteren was een slijtageslag, voor iedereen. Het was een echte koers. Ik vertrok als laatste, samen met Rik en Liset. Kiwi John en Paul waren 10 minuten eerder vertrokken. Meteen vanaf het begin hebben ik en Rik kop over kop gereden en na 40 km kwamen we bij John en Paul. Tot de lunch (na 90 km) was de etappe vlak. Na de lunch ging Rob ook nog mee. Bij het eerste beste heuveltje na de lunch versnelde ik lichtjes om te kijken hoe fit de anderen waren. Alleen Rob kon mee. Samen met Rob volle bak gereden tot de Col (1200 m, na 140 km). Meteen moest hij eraf. Met m´n energie zat het wel goed, alleen het water in m´n bidon was al lang op. Had ik maar m´n camelbak gebruikt. De klim was 15 km lang en duurde eindeloos. Na de top als een speer gedaald. En voordat ik het wist was ik bij de camping waar, zoals elke dag, een heerlijk soepje voor me klaar stond. Rob volgde op een kwartier.

Eergisteren was de makkelijkste etappe (90 km) vlak en stond in het teken van mijn grote vriend Arnoud die op de rustdag iets te diep in het glaasje heeft gekeken. Gelukkig heb ik zelf geen druppel bier gedronken. De hele dag heeft hij met kramp in zijn bovenbenen gefietst. Waarschijnlijk door te veel bier, dat vocht afvoert. Na 18.00 uur kwam hij met verbeten gezicht aan en na het avondeten heb ik zijn benen gemasseerd met spul tegen stijve spieren. Gisteren ging nog moeizaam bij hem, maar vandaag al een stuk beter.

Vandaag zijn we Andalusie binnen gereden en het einde van Europa komt langzaam in zicht. Morgen rustdag in Granada. Vandaag zitten we op een mooie camping van een Nederlandse eigenaar.

Morgen 151 km....

Adios Bob