De laatste bergetappes achter de rug

Hoi,

Ik zit momenteel in Tiznit. Er is veel gebeurd de laatste tijd. Eergisteren onze eerst Bush camp in the middle of nowhere. Het slapen onder de heldere sterrenhemel is me goed bevallen. Ook heb ik m'n ouders getroffen in Marakech. De twee etappes voor Marrakech waren een hel. Ik ben die dagen erg ziek geweest en dankzij m'n doorzettingsvermogen ben ik op de fiets blijven zitten. Ik heb namelijk tot Marrakech diaree gehad. In totaal dus 1 hele week, vanaf Fes, diarree gehad. In de etappe van Skoura naar Tizi n Tichka ben ik echt ziek geworden. Koorts, diarree en een verkoudheid namen vat op mijn lichaam. Op advies van dokter Didier heb ik een antibiotica kuur gekregen. Die nacht ben ik vroeg naar bed gegaan, want ik wilde de volgende dag perse fietsen, omdat mn ouders me tegemoet zouden rijden. Die dag van, Tichka naar Marrakech, voelde ik me allesbehalve fit. De eerst 12 km klimmen tot de top van de Tichka, 2100 m.
M'n benen voelden futloos en er zat totaal geen power in. Met hangen en wurgen de top bereikt. Na de lunch, op 55 km van Marrakech, kwam ik godzijdank mn ouders en zussen tegen. Wat had ik zo naar dit moment uitgekeken. Na een flinke knuffel van iedereen ben ik samen met Rob als een gek naar Marrakech gereden. We zijn zelfs 5 km met 48 per uur achter een brommer aan gaan rijden. Sjonge jonge, wat stom van me. Ik was tenslotte doodziek. 5 km voor de camping kreeg ik de rekening gepresenteerd. De snelheid op mn teller daalde en daalde en ik voelde me slechter en slechter. Ik werd duizelig en op 1 km van de camping viel ik neer langs de weg. Na een time out van een kwartier kon ik gelukkig op eigen kracht de laatste en zwaarste km van mijn leven volbrengen naar de camping waar mijn ouders me stonden op te wachten. Samen wat gedronken en gegeten en al gauw voelde ik me een stuk beter. De 2 nachten in een hotel hebben me goed gedaan. Op de rustdag rondgereden door het prachtige Marrokaanse landschap en savonds Marrakech bezocht. De dag van Marrakech naar Tizi n Test voelde ik me al stukken beter, maar nog niet topfit. Dit was een van de mooiste, zoniet de mooiste rit tot nu toe. De tocht voerde door het prachtige Atlasgebergte met als toetje een supermooie slinger-klim naar de top. Geslapen in een soort herberg met schitterend uitzicht over de Atlas. De dag erna was 60 km dalen en de resterend kms weer klimmen tot Bush Camp. Vandaag, van Bush camp naar Tafraoute, voel ik me weer fit en heb zo een half uur op John gepakt. Het zal spannend worden, maar heb besloten weer te racen en voor de overwinning te gaan.

Nog 1 dag tot Sidi Ifni, waar we rustdag hebben en tevens onze laatste dag in Marokko is. De sahara comes closer and closer.

Groeten,

Bob