Genieten geblazen vandaag van G du Z naar Goulmima
Door: Bob Martens
Blijf op de hoogte en volg Bob
15 Oktober 2007 | Marokko, Goulmima
Hey,
Het fietsen gaat me nog steeds gemakkelijk af, ook al begint m'n maag de laatste dagen wat vervelend te doen. Gisteren voor 't eerst diarree gehad. Gelukkig stonden er gisteren makkelijke, maar prachtige etappes op het programma.
De langste etappe van de tour, 179 km na de rustdag in Fes, was niet bijzonder zwaar temeer omdat het weer meewerkte (hele dag bewolkt) en het hoogteprofiel voor geen meter klopte. Er zat eigenlijk maar 1 klim in van 10 km en voor de rest was het een beetje op en af. Twee keer ben ik verkeerd gereden: in Ifrane, ook wel klein-Zwitserland genoemd. In dit dorp is de laagste temperatuur ooit gemeten in Afrika (-23) en staat het zomerpaleis van de Marokkaanse koning. Vlak daarna ben ik te vroeg afgeslagen. We moesten de N13 hebben en op het bord stond: Route sur N13. Dus dat zal wel goed zijn dacht ik. Bleek het een weggetje te zijn dat naar een of ander apenoord leidde. Eenmaal boven wel 20 apen (Barbary Makaak) gezien. Daarna 3 km onverhard door een bos gereden voordat ik eindelijk bij de N13 uitkwam en kiwi John net voorbij snelde. Ik begin me een beetje aan hem te ergeren, omdat hij vroeger start dan de officiele startijd en de lunch begint over te slaan om wat tijd op mij te winnen. Als hij zo doorgaat zal ik niet meer voor het klassement rijden.
Na de lunch leek het alsof ik al in de Sahara beland was. 1 lange rechte weg door een of andere vlakte.
Gisteren was vlak met 1 klim van 10 km. s'Ochtends was het koel en daarom ook voor het eerst in Afrika m'n arm-beenstukken gedragen.
Tevens was dit mijn snelste rit tot nu toe: 32 km/uur, 3 uur 45 over 121 km.
De camping lag in een vallei met aan weerszijden prachtige vuurrode bergketens a la Grand Canyon. s'avonds couscous gegeten en daarna live Afrikaanse muziek.
Ook vandaag zo vlak als een biljart. Samen met Arnoud, Paul, Matthew en Kevin genoten van het uitgestrekte Afrikaanse landschap.
Nog 4 dagen en dan zie ik m'n ouders eindelijk in Marrakech.
Maar eerst de loodzware rit naar Tizi-n-Tichka, de hoogste pas van het Atlasgebergte.
Groeten Bob
Het fietsen gaat me nog steeds gemakkelijk af, ook al begint m'n maag de laatste dagen wat vervelend te doen. Gisteren voor 't eerst diarree gehad. Gelukkig stonden er gisteren makkelijke, maar prachtige etappes op het programma.
De langste etappe van de tour, 179 km na de rustdag in Fes, was niet bijzonder zwaar temeer omdat het weer meewerkte (hele dag bewolkt) en het hoogteprofiel voor geen meter klopte. Er zat eigenlijk maar 1 klim in van 10 km en voor de rest was het een beetje op en af. Twee keer ben ik verkeerd gereden: in Ifrane, ook wel klein-Zwitserland genoemd. In dit dorp is de laagste temperatuur ooit gemeten in Afrika (-23) en staat het zomerpaleis van de Marokkaanse koning. Vlak daarna ben ik te vroeg afgeslagen. We moesten de N13 hebben en op het bord stond: Route sur N13. Dus dat zal wel goed zijn dacht ik. Bleek het een weggetje te zijn dat naar een of ander apenoord leidde. Eenmaal boven wel 20 apen (Barbary Makaak) gezien. Daarna 3 km onverhard door een bos gereden voordat ik eindelijk bij de N13 uitkwam en kiwi John net voorbij snelde. Ik begin me een beetje aan hem te ergeren, omdat hij vroeger start dan de officiele startijd en de lunch begint over te slaan om wat tijd op mij te winnen. Als hij zo doorgaat zal ik niet meer voor het klassement rijden.
Na de lunch leek het alsof ik al in de Sahara beland was. 1 lange rechte weg door een of andere vlakte.
Gisteren was vlak met 1 klim van 10 km. s'Ochtends was het koel en daarom ook voor het eerst in Afrika m'n arm-beenstukken gedragen.
Tevens was dit mijn snelste rit tot nu toe: 32 km/uur, 3 uur 45 over 121 km.
De camping lag in een vallei met aan weerszijden prachtige vuurrode bergketens a la Grand Canyon. s'avonds couscous gegeten en daarna live Afrikaanse muziek.
Ook vandaag zo vlak als een biljart. Samen met Arnoud, Paul, Matthew en Kevin genoten van het uitgestrekte Afrikaanse landschap.
Nog 4 dagen en dan zie ik m'n ouders eindelijk in Marrakech.
Maar eerst de loodzware rit naar Tizi-n-Tichka, de hoogste pas van het Atlasgebergte.
Groeten Bob
-
15 Oktober 2007 - 16:54
Opa En Oma:
Hallo Bob.
Uit het bericht kan ik opmaken dat het je nog uitstekend bevalt.En wat die kiwi John betreft,als hij zich van dit soort praktijken moet bedienen om bij jou in de buurt te komen,dan blijkt daaruit wel hoe goed jij bent.En dan laat je niet opnaaien door anderen maar blijf jezelf dan komt alles op zijn pootjes terecht.
Wij vinden jouw prestatie's nog altijd geweldig en verheug je maar op donderdag of vrijdag als je pa,ma en de rest zult ontmoeten in Marakech.Blijf gezond,hou je maag in de gaten,eet niet verkeerd en neem geen foutieve afslag meer en alles zal goed komen.Daar duimen wij voor.
Veel groeten van opa en oma. -
15 Oktober 2007 - 16:58
Oma Lea:
Lieverd!
Bob jouw prestatie volg ik op de voet.Ik zou er zo graag bij zijn in Marakech net zo als ik jou in Parijs heb zien vertrekken.Dat gaf mij een goed gevoel.
Dikke knuffel van oma Lea -
15 Oktober 2007 - 17:40
Mariz:
hoi bobbie!
inderdaad heel stom van kiwijohn. wat dacht ie er zelf van... in spanje had ie ook al een aantal keer van dat soort acties en toen heb ik gezegd dat het wel een beetje triest was om zo te moeten winnen van een jongen in topvorm. je hebt groot gelijk dat je op deze manier niet voort klassement wil gaan en lekker met de mannen mee bent gaan fietsen. lekker genieten en een topper ben je toch al. de titel snelle jelle nemen ze jou niet meer af kanjer!!!
liefs,
mariska -
16 Oktober 2007 - 06:25
Petra Greven:
Hoi Bob,iedere dag even checken op je site,en iedere dag is het genieten van je verhalen en fotos.Alvast veel sterkte voor de aankomende zware rit,maar daarna kun je genieten van een stel lieve mensen uit Beek!Groetjes -
16 Oktober 2007 - 18:31
Mamma:
ha race muis,over 2 dagen zijn we in marokko en over 3 dagen kunnen we je weer eens lekker knuffelen met z'n allen, heerlijk... tot vrijdag en... voorzichtig en rustig aan -
17 Oktober 2007 - 14:03
Omi:
hoi bob, lekker manneke...omi heeft weer eens de kans om jou ook een berichtje te sturen. het doet me goed om ook eens wat van me te laten horen. het wordt nu toch langzaam weer tijd dat je naar huis komt, ik heb je nu lang genoeg niet gezien.maar ja ik zal toch nog een paar weekjes geduld moeten hebben, ik ben al op de kalender de dagen aan het afvinken. bij deze een dikke pakkerd van oomschje uit het tropische landgraaf. XXXXXXX -
17 Oktober 2007 - 21:48
Mohamed:
is goulmima of niet jatog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
