Vandaag rustdag in Fes

Hey,

Ik zit inmiddels al 5 dagen in Afrika.
Laat ik bij het begin beginnen.
We hebben 1,5 uur bij de grens moeten wachten voordat we eindelijk de grens over mochten. Een hoop gedoe met paspoorten enz. De omschakeling van cultuur tussen het rijke Europa en arme Afrika is enorm. Het belangrijkste vervoersmiddel in Marokko is de ezel. Wat me de eerste dag met name opviel is dat de hotels in razend tempo uit de grond worden gestampt. Het toerisme is dus op komst in Noord-Marokko. Deze luxe hotels staan in schril contrast met de vele mannen die langs de weg zitten die zonder werk zitten. De mensen kijken soms wat raar op als wij voorbij rijden, maar meestal worden we hartelijk begroet met een frans 'salut' of zwaaiende kinderen.

De omstandigheden worden zwaarder en zwaarder. Tot nu toe is het elke dag bloedheet met temperaturen van boven de 30 graden. De voorzieningen op de campings zijn erbarmelijk met alleen koud water en geen douchekop, maar een dikke harde straal die op je hoofd neerplenst. Eergisteren hadden we zelfs geen water op de camping door een lekkage. Heb met een bakje water m'n bezwete lichaam gewassen. Gisteren ook m'n eerste lekke band gehad. 1 op 3200 is mooi, toch. Net toen we Fes inreden kwamen we een aardige knaap op een brommer tegen die ons de weg wilde wijzen naar de camping. Hij was zelfs iets te aardig voor ons aangezien hij zijn eigen veiligeid op het spel zette door en passant het verkeer tegen te houden. Toen hij ineens achterom keek om een bus halt toe roepen, had hij niet in de gaten dat voor hem een geparkeerde auto stond. Knalt ie me daar vol op die auto. Wat me nog het meest verbaasde was dat ie amper 10 seconden later alweer voor ons reed om ons naar de camping te leiden.

Gisteren de medina bezocht in Fes. Voor degene die niet weten wat een medina is: de medina is een door moslims bewoonde stadswijk waar veel handel wordt gedreven. Het was in een woord bizar wat ik daar heb meegemaakt. Je gaat terug in de tijd. Leren die met de hand worden gelooid, brood dat op oude wijze wordt gebakken. Allerlei oude ambachten die in onze samenleving allang zijn verdwenen. Nog voordat we de medina in waren werden we overvallen door knapen die onze gids wilden zijn. Na lang wikken en wegen hebben we de meest opdringerige gekozen. Geen verkeerde keuze, want de opvallend goed Engels sprekende jongen wist ons een heleboel informatie te geven en ons te mooiste plekken (mooiste huis, grootste moskee, leerlooierij en duurste hotel) van de medina te laten zien. Onze Frans fietser Christian zat in dit hotel en we hebben hem opgezocht. Jeetje, wat een allemachtig mooi hotel was dat. Midden in de medina, wat een contrast. Na een rondleiding door het hotel konden we ook blijven eten. Gelukkig geen kameel (Eergisteren in Vollubilis hadden we kameel op het menu en dat was niet te vreten), maar heerlijke traditioneel Marokkaanse gerechten met lamsvlees, vis en vanalles en nog wat. Gelukkig pa, viel de prijs reuzemee. Dat is ook Marokko veel krijgen, weinig geven. En dat in een arm land!

Morgen de langste en waarschijnlijk zwaarste dag in mijn leven. De langste etappe van de tour: 179 km in de bloedhete Marokkaanse zon met maar liefst 2500 hoogtemeters die beklommen moeten worden.......

Groeten Bob