Fantastische week achter de rug

Hey,
Zoals jullie het waarschijnlijk al is opgevallen, heb ik geen internetcafe meer weten te vinden. Het zit er alweer op; morgenochtend vertrekken we vanaf Entebbe Airport, 3 km van het hotel waar we momenteel verblijven.
We hebben werkelijk een fantastische week achter de rug. Hoogtepunt voor mij was de Gorillatracking in het Bwindi National Park, vlakbij de grens met DR Congo. Wat een fantastische beesten! Het schijnen zelfs een van de meest mensvriendelijke dieren te zijn en daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. De aanbevolen afstand tussen mensen en de gorilla's bedroeg 5 meter, maar de beesten waren zo vredelievend dat we ze zelfs konden aanraken. Sterker nog, zij raakten ons aan. De gorillafamilie Mbare bestond uit 9 gorilla's, waaronder natuurlijk de leider: de kolossale Zilverrug-gorilla. Die laatste lag lekker te chillen, maar de 2 pubers waren ons continu aan het uitdagen en pakten ons een paar keer bij een been. Niet agressief bedoeld natuurlijk, maar gewoon om te spelen. Het stoei-partijtje tussen de 2 pubers en de gorilla-peuter was een lust voor het oog. We hielden het niet meer van het lachen. Ook de liefde die de moeder aan zijn baby gaf was mooi om te zien. Natuurlijk hebben we een groot aantal kiekjes gemaakt en die zal ik vanaf maandag op hyves zetten.

Op een goede tweede plaats staat de boottocht over het Kazinga-kanaal. Nijlpaarden, olifanten, krokodillen, buffels en een groot aantal vogelsoorten kregen we te zien. En niet 1, maar honderden. Spectaculair was de aanvalspoging van een krokodil op een olifant, waarvan we getuige waren. De grijze viervoeter kon nog maar net op tijd wegspringen.

Over olifanten gesproken. Gisteren, toen we op weg waren naar Entebbe, stonden we ineens oog in oog met een boze olifant die midden op de weg stond in het Queen Elizabet National Park. In een poging de olifant het park in te sturen, begon onze reisgids Farouk te acceleren (?); geen resultaat. Ik zei tegen hem dat ie eens moest claxoneren, misschien dat dat zou helpen. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want ineens kwam het gevaarte rennend op onze auto afgestormd. De adrenaline gierden door onze lijven en Farouk zette meteen de versnelling 'achteruit', want voor draaien was geen tijd meer. Tsja, al te snel ging het niet, maar gelukkig schakelde de olifant ook niet een tandje bij, waardoor we op een veilige afstand konden wachten, totdat hij uit zichzelf het park in zou lopen. Dat gebeurde uiteindelijk ook, maar zijn achterwerk was nog steeds zichtbaar, alsof hij zich wilde verstoppen en ons alsnog te grazen wilde nemen wanneer we hem zouden passeren. Gelukkig kwam net een andere auto met 120 km/uur langsgescheurd die veilig te olifant wist te passeren. Wij passeerden de olifant aanmerkelijk langzamer en mijn moeder aan Faroek vroeg te stoppen om een foto te maken, schreeuwde ik dat hij moest doorrijden. Gelukkig deed hij dat ook, want tsja stel je voor dat weer de stoppen bij dat beest doorslaan...Dan ben je er geweest.

Oh ja, we hebben ook leeuwen gezien en een krokodillenfarm. Dat laatste was minder leuk om te zien. De krokodillen worden daar afgemaakt voor vlees en leer en de kuikens worden levend gevoerd.

Groeten,

Fam. Martens