Morgen de ferry naar Afrika

Hey,

Ik zit nu in een prachtig hotel in Algeciras, vlakbij de haven. Net nog gezwommen in het zwembad. Het weer is aangenaam, 26 graden. Morgenochtend om 11 uur hebben we de ferry naar de Spaanse enclave Ceuta. En dan nog 38 km fietsen tot Martil (Marokko).
Ik verheug me enorm op het feit dat ik morgen voor het eerst in mijn leven voet zet op Afrikaans grond. Parijs-Dakar begint voor mij nu pas!

Het Alhambra in Granada hebben we helaas niet meer bezocht. We hadden geen tijd meer om het s´avonds laat te bezoeken, want overdag was het uitverkocht.

Van Granada naar Antequera zou volgens organisator Wilbert de zwaarste etappe zijn van de Europese sectie. Echter, voor mij was het een eitje, tot de laatste 10 km. Ineens doemde een enorme ´pukkel´ voor me op. Na ongeveer 1 steile km kwamen we aan in een dorpje. Was het dat, dacht ik? Dus niet. Eenmaal het dorpje uit was het 4 km op de pedalen staan. Het was zo steil dat ik niet op mijn zadel kon zitten. Na de top een gevaarlijke afdaling met veel bochten.
In een van die bochten lag wat gravel op de weg. Mijn voorwiel slipte weg en met samengeknepen billen wist ik op mijn fiets te blijven zitten.
Gelukkig wist ik heelhuids de camping te bereiken. Dat gold niet voor mijn Engelse makker Paul Glanville gisteren in de etappe van Antequera naar Ronda.
Paul zat in mijn wiel toen ik tijdens een afdaling op het nippertje een bocht wist te halen. Waarschijnlijk heeft hij zich iets te veel gefocust op mijn wiel dan op het verloop van de bocht. Net toen ik de bocht alweer uit was hoorde ik een harde gil. Meteen omgekeerd. En ja hoor, daar lag Paul in de berm. Met alleen op z´n likkerbik een fikse rosbief kon hij gelukkig verder.
Ik kon mijn lach amper inhouden, gelukkig moest hij zelf ook lachen.
Gisteren dus in Ronda. Ronda ligt op een rots en is gescheiden door een vallei. Middels een brug van wel 100 meter hoog is het mogelijk om beide stadsgedeeltes te bereiken.
Verder is Ronda bekend om zijn oudste stierenvechtarena van Spanje.
Gisteravond was de halve finale van het World Cup Rugby tussen Frankrijk (Christian Billet) - Nieuw-Zeeland (John Faulkner). John is mijn bloedfanatieke concurrent en staat op de 2de plaats. Hij stond stijf van de zenuwen. Om 9 uur begon de wedstrijd en hebben we een cafe gezocht in Ronda waar ze deze match zouden uitzenden. Wat is rugby toch een ongelofelijk mooi spelletje. 80 minuten spektakel. Topfavoriet Nieuw-Zeeland stond lange tijd voor, maar Frankrijk trok uiteindelijk toch aan het langste eind.

Vandaag dus van Algeciras naar Ronda. Alles ging soepel tot de laatste 10 km. Voor het eerst was ik totaal verdwaald. Er klopte niet veel van de routebeschrijving. De wegnummers zijn dit jaar veranderd in heel Andalusie. Ook anderen kwamen we tegen op het industrieterrein ver buiten de stad. Vele wegen leidden naar Rome, dacht ik. Hier dus niet. Er is maar 1 weg voor fietsers om Algeciras binnen te komen. Na 1 uur lang op en neer fietsen wisten we de betreffende weg eindelijk te vinden.

Ik stop ermee.

Volgende bericht dus vanuit het onmetelijke Afrikaanse continent.

Groeten Bob