Harde realiteit olifantenbestaan in Chitwan NP

Nu een wat positiever stukje. Gelukkig is daar ook alle aanleiding toe.
Chitwan National Park was net zo speciaal als de Berggorilla's in Uganda. Zwemmen met olifanten is immers niet voor iedereen weggelegd. Ook de olifantensafari was uniek te noemen. Helaas hebben we geen Bengaalse tijgers gezien, maar wel de zeer zeldzame Indische neushoorn waarvan een kwart van de wereldpopulatie in dit park leeft. M'n vader vond dit erg spannend, want je moet er toch niet aan denken als zo'n neushoorn die olifant aanvalt met ons op zijn rug. Van de biologieles op de middelbare school wist ik dat een neushoorn nooit een olifant aanvalt, dus dat 'spannende' vond ik allemaal wel meevallen. Veel spannender, vond ik althans, was het boottochtje. In een instabiel indianenbootje, bewegen was ten strengste verboden, voeren we amper 5 meter langs krokodillen. Je moet er toch niet aan denken als zo'n beest ineens het water induikt. Maar goed, ze bleven, hoewel soms met de bek open, rustig op hun plek liggen. Het olifantencentrum was iets minder leuk. Die beesten worden van jongs af aan getraind en ik kan je vertellen dat zo'n training er hardhandig aan toe gaat. Tijdens de wandeling langs de olifanten kregen we de harde realiteit te zien. Aan een ketting vastgebonden, slechts een metertje ruimte. Het vuur op de achtergrond maakte het tafereel, waarbij een olifant met alle moeite probeert de ketting los te maken, nog tragischer. Ook het olifantenvoetbal leek allemaal leuk en aardig, maar je vraagt je toch af: hoe leuk vinden die beesten dit werkelijk. Maar aan de andere kant. In het park worden nog steeds beesten afgemaakt vanwege vlees, huid of slagtanden. Dan hebben ze daar toch beter.

Inmiddels zitten we in Pokhara, aan de voet van de Himalaya. Van hieruit kun je prachtige trekkingtochten maken en we zijn van plan om een 3-daagse trekkingtocht te boeken. Morgen gaan ik en pa in ieder geval mountainbiken. Daarna waarschijnlijk dus de bergen in. Dane is iets minder enthousiast en loopt wel op haar eigen tempo, zegt ze.
Hopelijk krijgen we nog de magische top van de Annapurna te zien, 1 van de 14
8000ers in de wereld.

Zojuist, op eerste kerstdag, lekker gegeten. Het eten is overigens fantastisch hier. Voor vegetariers is het een paradijs. Je moet alleen opletten dat je een groene peper niet aanziet voor een op het oog heerlijk 'groen boontje'. Pa zette vol overgave zijn tanden erin om het even later met zwaar betraande ogen uit te spugen.

Fijne kerst iedereen,

Bob en familie Martens