Komende dagen: Kathmandu vallei en Bhaktapur

Het verslag is iets aangepast, omdat ik me wat aan de negatieve kant heb uitgelaten over de regering cq overheid in arme landen.

Na de transfer van Chitwan naar Pokhara hebben we allemaal barstende hoofdpijn gehad van de rammelende bus. We zaten als poppen n in die bus en de stoelen zaten meer los dan vast. Niet meer doen dus. Morgen dus de taxi naar Kathmandu, die waarschijnlijk veel te klein is voor ons vieren. Dat wordt dus een beetje proppen. Mama kunnen we nog altijd op het dak vastbinden dus dat gaat wel goedkomen;-).
De afgelopen twee dagen zijn pa en ik gaan mountainbiken en Dane en mama hebben een heuse 2-daagse trekkingtour achter de rug.

Het beloofde uitzicht op de 8000m hoge Annapurna en de 7000m hoge Machapuchare is door de dichte mist uitgebleven. Jammer, maar dat weet je als je in december naar Nepal afreist. Mama en Dane daarentegen hebben helder weer gehad en prachtige foto’s kunnen maken van de Himalaya, ondanks dat ze er verder van af zaten dan wij.

Er was weer eens een staking in Nepal, waardoor er geen hond op de weg was. Circa 30 km zijn we gewoon op de verharde weg blijven rijden. Bij Changrakot zou een checkpoint moeten zijn, maar we reden zomaar het Annapurna National Park binnen. Even later misten we een afslag en hebben we circa 5 km moeten klimmen en dalen met die zware MTB op de schouder. Het was een race tegen de klok en de lodge waar we wilden overnachten was wel heel primitief. Aan de andere kant van de rivier zag het er en stuk beter uit. Wij dus via een steil trappenpad helemaal naar onder gelopen en via een hangbrug de andere kant bereikt. Het was al donker aan het worden, maar een arme bergbewoner leidde ons naar de dichtsbijzijnde lodge en die bleek inderdaad een stuk comfortabeler. Weliswaar geen warm water, maar toch een bed en wc. Ja, voor 4 euro per kamer/nacht mag je ook niet meer verwachten. Het eten was zoals vanouds om te smullen.
De volgende dag langs de rivier terug naar de verharde weg. Een prachtige route en alles leek op rolletjes te lopen. Maar toen werd ik ineens tegengehouden door een Nepalees. “Permit” zei hij. We hadden een dag eerder geen checkpoint gezien en zijn zonder enig bord of teken dan ook, dat de grens van het Park zou moeten aangeven, het park binnengekomen. We wisten natuurlijk dat we een permit nodig zouden hebben, maar voor die ene dag zouden ze ons wel even doorlaten, zo dacht Pa. Maar niet het park binnenkomen was het problem, maar eruit komen. We hebben nog even geprobeerd om ze om te praten. Maar eerlijk is eerlijk: regels zijn regels. Allebei zaten we fout. Wij hadden een permit moeten hebben en zij hadden daar een checkpoint moeten neerzetten. Want nu kan iedereen zomaar het park binnenkomen. We hebben 8000 roepies, omgerekend 80 euro moeten betalen.

Inmiddels zitten we weer in Kathmandu. Morgen gaan we naar Bhaktapur in de Kathmandu Vallei waar het heerlijk toeven is. Hopelijk wordt het weer beter, zodat ik toch nog een schim van de Mount Everest te zien krijg.

Namaste,
Bob